Çocuktaki fazla bir kromozomu geri almak mümkün değildir. Fakat Down Sendromlu çocuğunuzun gelişimi bir tek genetik faktörlere de bağlı değildir. Sosyal çevresi gelişiminde en önemli faktördür. Down Sendromlu çocukların olabildiğince sosyal olması sağlanmalıdır. Bunun yanında fizik tedavi, özel eğitim ve dil terapisine ihtiyaç duyulur.

Down Sendromlu çocuklar iyi bir eğitimle birçok zorluğun üstesinden gelirler. İmkan tanındığında meslek edinebilirler. Kendi yaşamları idame ettirebilecek seviyeye ulaşabilirler. Tabiki bunlar için planlı ve programlı bir şekilde profesyonel yardım almak gerekir.

Down Sendromlu çocuğa sahip aileler çocuklarının gelişimlerini, engelli olmayan çocuklarla asla kıyaslamamalıdır.

Özel Eğitim:

Down Sendromlu çocuklar da kendi aralarında farklılıklar gösterirler. Her down sendromu aynı zorlukta seyretmeyebilir. Bu nedenle çocuğun ihtiyaçlarına uygun bir program hazırlanmalıdır. Bu programın uygulanabilmesinde profesyonellerin haricinde anne-babanin hatta diger aile bireylerinin desteği şarttır. Özel eğitim, beraberinde sosyal ve duygusal gelişimi, bilişsel gelişimi, motor gelişimini de desteklemelidir.

Fizik Tedavi:

Fizik tedavi 2 aylıkken başlanmalıdır. Erken başlanılan fizik tedavi çocuğun motor gelişiminin seyrinde çok etkilidir. Düzenli kontrollerle duruma göre tedavi desteklenir. Çocuklarda yüz kaslarının gevşek olmasından dolayı beslenme sorunu yaşanır. Yüz ve dil kaslarının gelişimi için de ayrı bir program uygulamak gerekir. Ileri donemlerde kas gucu ve motor becerilerinin yanında algılama becerisi de programa dahil edilerek desteklenmelidir.

Dil terapisi:

Down Sendromlu çocuklarda konuşma geç gelişir. Eğer işitme sorunu varsa bunun giderilmesi gerekir. Erken dönemde başlanacak kaliteli bir dil terapisi ile ortalama 2-3 yaşında konuşma başlayabilir.